معنی حرف اصلی - جستجوی لغت در جدول جو

حرف اصلی(حَ فِ اَ)

لغت نامه دهخدا

(حُ فِ اَ)

رجوع به حرف اصلی شود

(حُ فِ بِ)

نبات او بقدر شبری و برگش شبیه به برگ ترب و باخشونت و گلش زرد و تخمش سفید و مدور. و در تنکابن خاص تره و در مازندران کولمه تره و شاه تره گویند. گرم تر و تندتر از حرف نبطی که حب الرشاد باشد و مدر حیض و مفسد جنین و مخرج آن و مفجر دیله. و جهت امراض بارده و عرق النسا و مقیی ٔ قوی و مسهل خون بسبب شدت تفتیح و جذب و در سایر افعال قویتر از حرف بستانی و شانزده قیراط گل او مسهل و مقیی ٔ اخلاط مریه و قدر شربتش یک درهم. و صاحب بحر الجواهر، ثالسفیس و ثالیفس را مرادف حرف بابلی آورده است. و صاحب ذخیرۀ خوارزمشاهی گوید: حرف بابلی، سپندان سپید است. و بعضی آنرا حرف السطوح، تلسفی، اسارون گفته اند. رجوع به حرف السطوح شود

لغت نامه دهخدا

حرف ادنی

(حَ فِ اَ نا)

هفت حرف از حروف ظلمانی را اهل جفر بدین نام خوانند. رجوع به حرف نورانی شود

لغت نامه دهخدا

حرف جلی

(حَ فِ جَ لی ی)

حرف درشت. حرف کبیر. حرف التاج

لغت نامه دهخدا

حرف وصل

(حَ فِ وَ)

یکی از حروف قافیه است. آن است که روی ّ به آن پیوندد و آن در شعر پارسی الف است و ذال و کاف و ها و یا، و حروف اضافت، و حروف جمع، و حروف مصدر و حروف تصغیر و حروف رابطه و شرح همه در فصل روی ّ گفته آمده است

لغت نامه دهخدا

حرف الصله

وات پیوند کلمه رابطه

فرهنگ لغت هوشیار

معنی حرف اصلی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما